هنگامی که اکثر مردم به جدول سنگی لاشتر فکر می کنند، به موانع شکل ایمنی بتن نیوجرسی (NJ-shape or Jersey barriers) فکر می کنند.
برای ضربه‌های رایج‌تر با زاویه کم، شکل NJ برای به حداقل رساندن آسیب ورق فلز با اجازه دادن به لاستیک‌های خودرو در سطح شیب‌دار پایین‌تر در نظر گرفته شده است.
برای زوایای ضربه بالاتر، شکل NJ در واقع یک مانع چند مرحله ای است، سپر جلو به صفحه شیب دار بالایی برخورد کرده و به سمت بالا می لغزد. این تعامل باعث بلند شدن وسیله نقلیه می شود.
اگر سپر نسبتاً ضعیف باشد، قسمت جلویی آن شروع به خرد شدن می کند قبل از اینکه هر گونه بالا آمدن رخ دهد.
سپس، هنگامی که خودرو تقریباً موازی‌تر با مانع می‌شود، چرخ با سطح شیب‌دار پایین‌تر تماس می‌گیرد.
بیشتر بالابر اضافی وسیله نقلیه ناشی از شیب پایین تر است که سیستم تعلیق جلو را فشرده می کند.
با این حال، نیروهای شستشوی سمت چرخ مقداری بالابر اضافی را فراهم می کنند، به خصوص اگر سطح مانع ناهموار باشد.
بنابراین، از سنگدانه های در معرض و سایر سطوح زبر باید اجتناب شود. وسایل نقلیه مدرن فواصل نسبتاً کوتاهی بین سپر و چرخ دارند. در نتیجه، تماس سپر تقریبا بلافاصله با تماس چرخ دنبال می شود.
فقط لازم است وسیله نقلیه به اندازه کافی بلند شود تا اصطکاک بین لاستیک ها و سطح سنگ فرش کاهش یابد. این به بانکداری و تغییر مسیر وسیله نقلیه کمک می کند.
اگر وسیله نقلیه بیش از حد به هوا بلند شود، ممکن است منحرف شود، بپیچد یا بچرخد، که می تواند باعث غلت خوردن خودرو در تماس دوباره چرخ ها با زمین شود.
ترجیحاً موانع شکل ایمنی بتنی باید در مجاورت یک سطح سنگ فرش شده باشد تا چرخ ها نتوانند در خاک فرو بروند و باعث واژگونی وسیله نقلیه شوند.
سال‌ها پیش، ایجاد یک شعاع 255 میلی‌متری (10 اینچی) در تقاطع دو سطح شیب‌دار برای تسهیل لغزش مانع تشکیل می‌شد. این شعاع دیگر برای لغزش لازم نیست.
ماشین‌های لغزش‌ساز مدرن می‌توانند به راحتی موانع بتنی را تا ارتفاع 1320 میلی‌متر (52 اینچ) بدون شعاع لغزانند.
نمای عمودی 75 میلی متری (3 اینچی) در پایه مانع فقط برای ایجاد یک خط منظم برای روکش آسفالت در نظر گرفته شده است.
این آشکارسازی عمودی تغییر بسیار کمی در دینامیک خودرو ایجاد می‌کند، زیرا تقریباً تأثیری مشابه برخورد با یک حاشیه 75 میلی‌متری دارد.
